OPOLE LUBELSKIE m i gm.
Kluczkowice
- zespół pałacowy, nr rej.: A/693 z 6.06.1975:
- pałac
- d. szkoła
- stajnia
- park
Najstarsze istniejące dane źródłowe opisujące tą wieś pochodzą z roku 1409 wymieniając Jana z Wrzelowa jako właściciela wsi Cliczcowice, choć parafia o tej nazwie istnieje na mapie ośrodków parafialnych z roku 1350. Długosz wspomina o niej nazywając ją Clyczkovicze i umieszczając ją jako jedną z wsi parafii opolskiej. Dykcjonarz Erharda nazywa Kluczkowice miastem z 1580 duszami. Istnieje pisany dokument z roku 1648 w którym wymienia się "szpital Kleczkowski". Bardziej szczegółowe, pisane informacje pochodzą z XVIII wieku. W roku 1701 właścicielką Kluczkowic staje się Teresa z Dunin-Borkowskich ożeniona ze Stanisławem Tarło herbu Topor wojewodą lubelskim. Od roku 1757 współwłaścicielem wioski jest Antoni Lubomirski ożeniony w 1754 roku z Zofią z Krasińskich voto Tarłową. W roku 1776 dobra Klucza Opolskiego, do których należą Kluczkowice zostają scalone a Zofia funduje we Wrzelowcu (który jest łączony z Kluczkowicami) nowy z fundamentów murowany kościół, który istnieje do dziś i decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków 31 grudnia 1971 roku został włączony do rejestru zabytków).
W 1831 roku przybywa w te strony, mając 26 lat i niewielkie fundusze, Kazimierz Wydrychiewicz herbu Poraj, dzierżawiąc dobra rządowe Boiska, Głodno i Braciejowice. W krótkim czasie niezmordowaną pracą, rządnością i szlachetnością tak zjednał sobie ludzi, że w roku 1837 (po sześciu latach pobytu!) otrzymuje propozycję dość znacznej pożyczki na kupno dóbr Radlin (4800 morgów!) a trzy lata później hrabina Rzewuska proponuje mu nabycie dóbr Opolskich. W ciągu 16 lat ciężkiej pracy ten człowiek wszedł w posiadanie 1200 włók przestrzeni, sam wybudował drogę bitą między Kazimierzem a Józefowem, obwałował Wisłę na długości 24 wiorst. Ten wielce zasłużony dla okolicznych wsi właściciel ziemski zmarł w 1869 roku. W roku 1870 jego majątek nabyli dalecy krewni, a 19 kwietnia 1871 roku sprzedali dobra opolskie Franciszkowi Kleniewskiemu herbu Zagłoba za sumę 577 500 000 rubli. W taki oto sposób dobra Opolskie (w tym Kluczkowice) przeszły w ręce rodziny Kleniewskich. Warto wiedzieć iż ten ziemianin swoją działalność gospodarczą rozpoczął z majątkiem 1500 rubli nabywając prawa do dzierżawy małego folwarku około roku 1840. Był założycielem pierwszej na terenach Królestwa Polskiego instytucji zajmującej się obrotem ziemiopłodami i towarami potrzebnymi rolnictwu (Dom Zleceń Rolników Płockich-1859 rok). Za poparcie powstania styczniowego był więziony przez władze carskie. Franciszek Kleniewski był również właścicielem majątku Kijany (gdzie teraz również mieści się szkoła rolnicza). Zmarł 25 października 1883 roku i został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu we Wrzelowcu. Po nim tę część majątku do której należały Kluczkowice przejął syn Jan. Pod jego rządami majątek znacznie się rozrósł. To on zakładał na tych terenach plantacje chmielu doprowadzając je do największej kultury chmielu w Królestwie. To on założył cukrownię w Opolu Lubelskim i Zagłobie, sprowadził na te tereny buraki cukrowe. To on wreszcie założył kilka browarów, tartaków, fabrykę mebli, fabrykę koszyków. Za jego staraniem Opolszczyzna otrzymała podczas pierwszej wojny światowej linię kolei wąskotorowej. Jan Kleniewski prowadził też działalność charytatywną. Był założycielem żłobków, punktów opatrunkowych, apteki, szkółki elementarnej. Uruchomił dla rolników "Kasę Przezorności", robotnikom fabrycznym zapewnił odpowiednią liczbę mieszkań (budynki dla pracowników cukrowni Zagłoba zostały odznaczone złotym medalem na wystawie światowej w Paryżu). Niestety burzliwe losy naszego kraju nie oszczędziły i tego ziemianina. Zginął w czasie pierwszej wojny światowej prawdopodobnie w 1918 roku. Pozostawił po sobie trójkę dzieci, z których syn Przemysław otrzymał w spadku między innymi Kluczkowice. I on, choć może w mniejszym stopniu, wpłynął na rozwój rolnictwa na Powiślu. Nie zaniedbał majątku, wprowadzał nowe rozwiązania uprawy roli, rozwijał drobny przemysł. Przemysław zginął w Powstaniu Warszawskim w 1944 roku rozstrzelany jako zakładnik. I tak majątek Kluczkowice doczekał się drugiej wojny światowej, a po niej terroru władzy ludowej. W 1944 roku został znacjonalizowany. W tym krótkim rysie historycznym należałoby wspomnieć o perełce architektonicznej Kluczkowic- pałacu siedzibie rodu Kleniewskich. Nie jest znana dokładna rozpoczęcia i zakończenia jego budowy. Przypuszcza się, że powstał on w latach 1829-1850 (tak przynajmniej twierdzi córka Przemysława Kleniewskiego, przebywająca w Kanadzie p. Maria Kleniewska-Walewska). W roku 1920 został on nieco przebudowany i powiększony. Budowniczymi pałacu byli kolejno Konstanty Wojciechowski, Kazimierz Skórewicz oraz Stanisław Witkiewicz. W nieszczęsnym 1944 roku został całkowicie ograbiony najpierw przez żołnierzy Armii Czerwonej a później jako dobro niczyje przez okolicznych mieszkańców. Kres dewastacji położyło przejęcie budynku i majątku przez Oddział Oświaty Rolniczej Urzędu Wojewódzkiego w Lublinie.
Mieści sie szkoła rolnicza , warto zajrzeć do muzeum .Notatka na podstawie www.chodel.com
Zdjęcia 3 i 4 marzec 2009 r , zdjęcia 1,2i 5 październik 2015r.
| 
| 
pałac
|
pałac - muzeum regionalne
| 
|
Zobacz Kluczkowice na mapie Polski
(Uwaga! W przypadku kilku miejscowości o tej samej nazwie - mapa może wskazać błędną miejscowość)
